مسعود فریادی
چکیده
صیانت از منابع طبیعی کشور از طریق پایدارسازی تولید و مصرف کالاها و خدمات یک ضرورت مهم حقوقی است و به همین دلیل برخی نظامهای حقوقی به ارتقای شأن این هنجار از طریق اساسیسازی آن روی آوردهاند. این مقاله با رویکرد تحلیلی و تطبیقی به بررسی ارکان سهگانه اساسیسازی تولید و مصرف پایدار پرداخته است. در رکن نخست قانون اساسی ایران تولید و ...
بیشتر
صیانت از منابع طبیعی کشور از طریق پایدارسازی تولید و مصرف کالاها و خدمات یک ضرورت مهم حقوقی است و به همین دلیل برخی نظامهای حقوقی به ارتقای شأن این هنجار از طریق اساسیسازی آن روی آوردهاند. این مقاله با رویکرد تحلیلی و تطبیقی به بررسی ارکان سهگانه اساسیسازی تولید و مصرف پایدار پرداخته است. در رکن نخست قانون اساسی ایران تولید و مصرف پایدار کالاها و خدمات را با ممنوع ساختن آلودگی غیرقابلجبران محیطزیست و ممنوعیت اسراف و تبذیر (اصول 43 و 50) تبدیل به یک هنجار اساسی کرده است. اما تقویت دو رکن بعدی یعنی استناد به این اصول و رویهسازی در آراء شورای نگهبان و توسعه هنجاری در قوانین عادی کمتر مورد توجه بوده و ازاینرو اساسیسازی این هنجار اساسی نیازمند تضمین و توسعه قانونی و رویهای در نظام حقوقی ایران است.
